تاثیر مداخله مبتنی بر مدل مراقبت مشارکتی بر ارتقای خودپنداره افراد مبتلا به دیابت نوع دو

اهداف: دیابت، بیماری مزمن در حال گسترش در سطح جهان است که بر خودپنداره افراد تاثیر منفی می‌گذارد. خودپنداره در زندگی روزمره انسان نقش مهمی ایفا می‌کند و توجه به آن، خصوصاً در مبتلایان به بیماری‌های مزمن، اهمیت بسزایی دارد. هدف این مطالعه‏، تعیین تاثیر مداخله مبتنی بر مدل مراقبت مشارکتی بر ارتقای خودپنداره افراد مبتلا به دیابت نوع دو بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی شاهد­دار تصادفی‌شده در سال 1394، تعداد 60 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه‌کننده به بیمارستان امام زمان(عج) شهر مشهد به‌روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده و به‌طور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمون قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسش‌نامه‌ای متشکل از سه بخش؛ اطلاعات فردی، اطلاعات مربوط به بیماری و پرسش‌نامه خودپنداره بک بود. ابتدا خودپنداره افراد دو گروه تعیین شد. سپس برای گروه آزمون مداخله مبتنی بر مدل مراقبت مشارکتی طی 7 جلسه 90دقیقه‌ای برگزار شد و در انتها مجدداً خودپنداره دو گروه اندازه‌گیری شد. داده‌ها به‌کمک نرم‌افزار SPSS 20 و توسط آزمون‌های T زوجی، T مستقل و مجذور کای تحلیل شدند. یافته‌ها: میانگین نمرات خودپنداره قبل و بعد از مداخله در گروه کنترل اختلاف معنی‌دار نداشت (066/0=p)، اما در گروه آزمون این اختلاف معنی‌دار بود (001/0p<). همچنین بین دو گروه کنترل و آزمون قبل از مداخله تفاوت معنی‌داری وجود نداشت (537/0=p)، اما بعد از مداخله میانگین نمرات خودپنداره بین دو گروه اختلاف معنی‌دار نشان داد (001/0p<). نتیجه‌گیری: مداخله مبتنی بر مدل مراقبت مشارکتی باعث ارتقای خودپنداره بیماران مبتلا به دیابت نوع دو می‌شود.